سطح ویرایش
ویرایش متن: ویرایش یک متن برای صحت، هماهنگی، دقت و کامل‌بودن.
ویرایش توسعه‌یی: هماهنگی و ویرایش یک پروژه از آغاز تا فرجام.
بازخوانی: بررسی نهایی یک متن ویرایش‌شده.
ویرایش ساختاری: ویرایش یک متن برای محتوا و ساختار.
ویرایش سبکی: ویرایش یک متن برای سبک، وضاحت، ساختار جملات، سطح خواندن و لحن نوشتار.
سبک
سبک کامپیوتری: به برچسب‌های مختلف برای عناصر متنی مانند عنوان‌ها اشاره دارد. یک سبک دستورالعمل‌هایی برای قلم، اندازه، تورفته‌گی، حاشیه‌ها و غیره دارد. انتخاب‌ها ذخیره می‌شوند و نامی به سبک داده می‌شود.
سبک مکانیکی: به انتخاب‌ها در مورد مکانیک‌ها، مانند بزرگ‌نویسی و شماره‌گذاری، اشاره دارد.
سبک تایپی: به نوع تایپ، مانند درشت یا نازک، مایل، فشرده یا گسترش‌یافته، اشاره دارد.
سبک نوشتاری: به ساختار جملات، انتخاب واژه‌ها، لحن و وضاحت اشاره دارد.
منابع مرجع سبک
رهنمای سبک‌نامه: متن مرجعی که خاص شرکت یا سازمان است. این رهنما مشخص می‌کند که در صورت وجود چندین گزینه، کدام گزینه باید استفاده شود.
دستورالعمل سبک: رهنمایی که قوانین استفاده از زبان را مانند املا، چینش، ارجاع به منابع و نقطه‌گذاری تعیین می‌کند. بسیاری از ویراستاران از رهنمای سبک شیکاگو استفاده می‌کنند.
برگهٔ سبک: فهرستی از گزینه‌هایی است که ویراستار برای یک متن انجام می‌دهد. این فهرست دربرگیرندهٔ انتخاب‌هایی در مورد نقطه‌گذاری، اختصارات، املا، بزرگ‌نویسی، جداسازی و سایر موارد تخنیکی است.